{Η πρόκληση μας: Συμμετάσχετε σε μια νέα ομάδα μητέρων!}
Αυτή ήταν μια από τις προκλήσεις που ήμουν πολύ ενθουσιασμένος. Έχω ακούσει τόσο πολυάριθμες από τους φίλους της μητέρας μου να τρέχουν για τις ομάδες της μαμάς τους που δεν μπορούσα να περιμένω να βρω ένα δικό μου. Προσπαθούσα να πάρω μετά από αυτήν την πρόκληση για μερικές εβδομάδες. Είχα βρει μια ομάδα μέσω του Meetup.com και είχα πραγματικά RSVP’d για ένα γεύμα, αλλά στη συνέχεια κάποια οικογένεια κατέληξε να έρχεται στην πόλη και δεν πήγα. Κατά τη σύσταση ενός φίλου έμαθα για μια ομάδα νέας μαμάς που παρέχεται μέσω της ιατρικής εγκατάστασης στην οποία παρέδωσα και επέλεξα να το δώσει.
Η ομάδα συναντιέται τις Δευτέρες από το μεσημέρι έως τις 2μμ είχε περίπου 20 γυναίκες, όλα με μωρά 6 μήνες ή νεότερους. Ήταν επικεφαλής από ένα φοβερό doula που ονομάζεται Kimberly που με έκανε αμέσως να αισθανθώ στο σπίτι. Θα μπορούσατε απλώς να πείτε ότι αυτό ήταν το είδος του τόπου όπου κανείς δεν θα σας κρίνει αν ήρθατε να φοράτε τα jammies σας και το μωρό σας φώναζε.
Οι περισσότερες από τις γυναίκες είχαν τα μωρά τους που έβγαιναν σε κουβέρτες και ένας τόνος από αυτούς έκαναν κοιλιά και δεν κλάμα, που αμέσως με έκανε να νιώθω σαν garrity και ήμουν ανεπαρκής. Μισεί την κοιλιά! Αλλά τότε, όταν όλοι πήγαμε και παρουσιάσαμε τους εαυτούς μας και τα μωρά μας συνειδητοποίησα ότι τα μωρά συγκρίνω και η κόρη μου ήταν και δύο μήνες μεγαλύτερος από αυτήν. Φτου.
Μετά από εισαγωγές, ο καθένας είχε την ευκαιρία να θέσει μια ερώτηση. Ενώ πολλές από τις ερωτήσεις απευθύνονταν στο Kimberly, κάθε ερώτηση βγήκε στην ομάδα για να δει αν κάποιο από τα άλλα mamas αντιμετώπισε μια παρόμοια κατάσταση ή είχε περάσει από κάτι και είχε συμβουλές. Ήταν τέλεια. Ήταν τόσο καλό να ακούω αυτά τα άλλα mamas να χειρίζονται τα ίδια πράγματα που ήμουν.
Ήμουν ακόμη σε θέση να προσφέρω κάποια καθοδήγηση σε μια μητέρα του οποίου το γάλα έχει πάρα πολύ λιπάση σε αυτό – ερεθίζω όλο το γάλα μου μετά την άντληση.
Ο Garrity έκανε εντάξει. Ακόμα κι αν την είχα θηλάσει πριν φύγουμε, πήρε πενιχρό περίπου 30 λεπτά, γι ‘αυτό έσκαψα το βυζιά μου και την νοσηλεύτηκα. Ήταν τόσο καλό που μπορώ να νοσηλευτώ στο κοινό και να μην χρειάζεται να ανησυχείτε για την κάλυψη του εαυτού μου! Μετά από αυτό άρχισε να εξαντλείται, αλλά είναι σε αυτό το διασκεδαστικό στάδιο χωρίς καραμέλα, έτσι κατέληξε να κλαίει μάλλον δυνατά για ένα καλό 10 λεπτά.
Προσπάθησα να την παρηγορήσω στον κύκλο για λίγο, αλλά αυτό δεν λειτούργησε και κατέληξα να σηκωθώ και να περπατήσω. Τελικά κοιμήθηκε και την έβαλα στο κάθισμα του αυτοκινήτου της και μπορέσαμε να επανέλθουμε στην ομάδα. Παρόλο που ήμουν εντελώς άγχος για αυτά τα 10 λεπτά και ήταν αμηχανία που προκάλεσε μια σκηνή δεν νομίζω ότι κανείς πραγματικά παρατήρησε. Όλοι οι άλλοι ασχολήθηκαν τόσο πολύ με τα μωρά τους ότι τα δικά μου δεν τα έδιναν καν.
Το καταφέραμε μέσα από όλες τις κυρίες σε περίπου 2 ώρες. Συνήθως θα έμενα μετά και προσπάθησα να χτυπήσω κάποιες συνομιλίες, αλλά είχα πράγματα για να τρέξω, γι ‘αυτό έβλεπα, αλλά σίγουρα θα επιστρέψω. Ανυπομονώ να προσπαθήσω να συνδεθώ λίγο περισσότερο με το Mamas την επόμενη φορά και ελπίζω ότι μπορεί να κάνει μερικούς νέους φίλους έξω από την ομάδα. Ίσως μπορώ ακόμη να χτυπήσω σε ένα και να περάσω από την πρωτοβάθμια πρόκληση της μητέρας μου #13;
[Φωτογραφίες από τον Whitney Mattocks; Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται]
Βρείτε περισσότερες δραστηριότητες μωρών με τις 52 εβδομαδιαίες προκλήσεις της μητέρας.
Εάν συμμετέχετε ήδη, χρησιμοποιήστε hashtag #Rookiemoms onâ instagramâ ή twitter, έτσι μπορούμε να φτιάξουμε ο ένας τον άλλον.